Rwa barkowa jest często występującym w organizmie człowieka korzennym zespołem bólowym. Cechuje się on bólami promieniującymi od szyi do barku oraz ramienia. Objawy dotyczą zaburzeń neurologicznych miejscowych i promieniujących od kręgosłupa szyjnego wzdłuż kończyny górnej. Jest wynikiem ucisku struktur i włókien nerwowych w kanale kręgowym w szyjnym odcinku kręgosłupa. Najczęstszą przyczyną są zmiany zwyrodnieniowe tego odcinka, a przede wszystkim patologia krążka miedzykręgowego, stawów międzykręgowych i krawędzi trzonów kręgów kręgosłupa szyjnego. Zdarza się również bezpośrednie uszkodzenie splotu ramiennego lub przebiegu nerwów obwodowych w okolicy barku i ramienia. Ponadto do przyczyn rwy barkowej można zaliczyć przeciążenia fizyczne, mało aktywny tryb życia oraz otyłość.
W leczeniu rwy kulszowej najważniejsze jest jak najszybsze leczenie, aby choroba nie postępowała, nie utrwaliła objawów i uszkodzeń.
Leczenie można podzielić na leczenie objawowe, na tyle wczesne, że można samodzielnie (bez skierowania lekarskiego) wycofać objawy oraz leczenie objawowe prowadzone przez lekarza.
W wypadku leczenia objawowego bez konieczności wizyty u lekarza można:
• zmniejszyć lub czasowo powstrzymać się od wysiłku fizycznego wywołującego objawy, zmniejszyć obciążanie strony z objawami rwy barkowej
• skorzystać z masażu, poprawiającego elastyczność i ukrwienie, jak również zmniejszającego objawy bólowe
• skorzystać z kinesiology tapingu ( czyli plastrów specjalistycznych), którymi się okleja obolałą okolicę w sposób wzmacniający staw, a zarazem odciążający napięte i obolałe tkanki
W wypadku leczenia bardziej zaawansowanych przypadków rwy barkowej konieczne jest udanie się do lekarza, który po badaniu może przepisać odpowiednio dobrane leki, rozpisać rehabilitację, zlecić odpowiedni zaopatrzenie ortopedyczne, a w ostateczności zlecić leczenie chirurgiczne.
Istotny w leczeniu rwy barkowej jest odpowiedni zestaw ćwiczeń, który wzmocni strukturę mięśni, poprawi ich elastyczność, ukrwienie oraz ruchomość w stawach. Systematyczne wykonywanie ćwiczeń jest niezbędne po ustąpieniu stanu ostrego, jak i późniejszej fazie, aby nie dopuścić do nawrotu choroby.